معنی نان کاغذی

لواش

کاغذی. [غ َ] (اِخ) ابوبکربن زکریای کاغذی از محدثان و جد مادری محمدبن خشنام کاغذی است. رجوع به الانساب سمعانی شود.

کاغذی. [غ َ] (اِخ) محمدبن خشنام بن سعد کاغذی مکنی به ابوعمر و از مردم نیشابور و از محدثان است. رجوع به الانساب سمعانی شود.

کاغذی. [غ َ] (ص نسبی، اِ) (از: کاغذ + ی). (از حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین). منسوب به کاغذ. آنچه از کاغذ ساخته شده باشد. کاغذین: لیره ٔ کاغذی. کلاه کاغذی. || خرده فروش. (ناظم الاطباء). جعبه و تپنگوئی که در آن کاغذ می گذارند. (ناظم الاطباء). || کاغذگر. (برهان). کاغذساز. کاغذگر. کاغذساز. (انساب سمعانی). || کاغذفروش. (برهان) (مهذب الاسماء) (انساب سمعانی). || هر چیز که پوست آن بغایت نازک باشد. (برهان) (آنندراج) (ناظم الاطباء): بادام کاغذی. جوز کاغذی. لیموی کاغذی:
تا کی شوی ترش رو شیرین شمایل من
مکتوب عاشق است این لیموی کاغذی نیست.
سراج المحققین (از آنندراج).
|| در عرف هند اطلاق کاغذی بر شخصی کنند که براتهای تنخواه داران از دفاتر گذرانده زرها را از خزاین بوصول آورده به آنها رساند. (آنندراج). || قسمی شفتالو مقابل کاردی. و شفتالوی کاغذی استخوانش به گوشت پیوسته نبود.

کاغذی. [غ َ] (اِخ) سعیدبن هاشم کاغذی سمرقندی مکنی به ابونوبه از محدثان است و به سال 9 هَ.ق. درگذشت. رجوع به الانساب سمعانی شود.

کاغذی. [غ َ] (اِخ) حامدبن جعفر صوفی کاغذی مکنی به ابواحمد از مردم نیشابور است. وی به سال 353 به سجستان رفت و خطیب آن ناحیه شدو به سال 356 درگذشت. رجوع به الانساب سمعانی شود.

کاغذی. [غ َ] (اِخ) حسین بن ناصر کاغذی مکنی به ابوعلی و معروف به دهقان از محدثان سمرقند و سازنده ٔ یکنوع کاغذ خوب بوده است. رجوع به الانساب سمعانی شود.

کاغذی. [غ َ] (اِ) نوعی از کبوتران نقش است. (معیرالممالک مجله ٔ یغما سال دهم ص 561).

کاغذی. [غ َ] (اِخ) منصوربن نصربن عبدالرحیم بن مت بن نحیر کاغذی مکنی به ابوالفضل از مردم سمرقند و کاغذ منصوری معروف در شهرهای خراسان به او منسوب است وی نزیل هرات بود و به سال 423 هَ.ق. در سمرقند درگذشت. رجوع به الانساب سمعانی شود.

کاغذی. [غ َ] (ص نسبی، اِ) (گل...) درختچه ای است زینتی که اطراف گلهای کِرِم رنگ آن را برگکهای سرخ رنگ زیبایی فرا گرفته است.

کاغذی. [غ َ] (اِخ) حسین بن علی بن ابراهیم از اهل کلام است، مقام بس ارجمندی داشت در تمام اطراف و نواحی بخصوص در خراسان به اوج شهرت خود رسید در بصره متولد شدو در بغداد وفات یافت از تألیفات اوست الایمان. الاقرارالمعرفه. الرد علی الراوندی و الرد علی الرازی.

کاغذی. [غ َ] (اِخ) دهی است از دهستان حومه ٔ بخش مرکزی شهرستان کاشان. واقع در 32هزارگزی جنوب خاور کاشان، و 2 هزارگزی ابوزیدآباد. جلگه ای وشنزار، هوایش معتدل است و 300 تن سکنه دارد. آبش ازقنات، محصولش غلات و پنبه و پیاز و شغل اهالی آن زراعت است. از صنایع دستی محلی قالی بافی در آن معمول است. راه آن مالرو است. (فرهنگ جغرافیائی ایران ج 3).

از جنس کاغذ،
(اسم) =گُل = گُل کاغذی
[مجاز] نازک: بادام کاغذی،
(اسم، صفت نسبی) [قدیمی] =کاغذساز

‎ نفجی، تنک نازک (صفت) منسوب به کاغذ کاغذین: ‎- 1 کاغذ گر کاغذ ساز، کاغذ فروش. ‎- 3 هر چیز که پوست آن تنک و نازک بود: بادام کاغذی جوز کاغذی: } تاکی شوی تر شر و شیرین شمایل من مکتوب عاشق است این لیموی کاغذی نیست ‎{ (سراج المحققین)، (در هند) شخصی که براتهای تنخواه داران را از دفاتر گذرانده و جوه را از خزینه ها وصول کند و بدانان رساند.

گردویی که پوستش به راحتی جدا شود

1832